1970' li yılların sonu olsa gerek. Gazinoların en güzel çağı. Assolistlerin paylaşamadığı bir tambur sanatçısı Aziz Bey. Ruhunu dinlendirmek , huzur bulmak için çaldığı, büyükbabasından kalan tamburun, aşkının peşinden gittiği deniz aşrı ülkelerde ona yarenlik edeceğini ülkeye dönüşünde de mesleği olacağını bilemezdi. Kader işte. Kader diyor, kestirip atıveriyoruz işin işinden çıkamayınca . Oysa kader nedir hakikatte? Kibrimiz midir kaderimiz, egomuz mudur, ya da kendimizle hiç yüzleşemememiz ya da kendi aklımızla sevdiğimize biçtiğimiz kişilik yüzünden başımıza gelenler mi? Yumruğunu yanlış yere vuran babalar vardır hani. Evde ki masaya, pencerede ki cama. Aziz Bey' in babası gibi babalar. Kalbini kimselere açmayan, evdeki yürek sızılarını anlamayan, anlasa da umursamayan, sesi hep gür, yüzü hep asık babalar. Bir gün bir bakmışsınız, Aziz Bey gibi , tamburunuzu alıp kapıyı yüzüne vurup çıktığınız babanızın bir kopyası olmuşsunuz. Hayata karşı hep dik başlı hep kibirli.... Bir tambur taksimi açın ve Ayfer Tunç' un sıcacık anlatımıyla, içinizi acıtacak, gerçeklerle yüzleşeceğiniz bu kitabı okuyun. Aşkı sorgulayın. Maryam' ı, Vuslat' ı tanıyın. Bu kadınlardan biri belki de sizsinizdir, annenizdir belki ya da teyzenizdir, komşunuzdur. Aziz Beysinizdir belki yada Aziz Beyin babasısınızdır. Meyhaneci Zeki' sinizdir, belki de meyhanenin garsonu. Bu incecik kitaba ne çok karakter sığdırmış Ayfer Tunç. Her biri özenle yazılmış, titizlikle tahlil edilmiş. Mış gibi yaşanan hayatların öyküsü bu...

Aziz Bey HadisesiAyfer Tunç · Can Yayınları · 202210,3bin okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.