Gönderi

Aynaya bakmış bir ben gibi...
İşte artık her gece konuşacağım. Kendi kendimle. Ayla. Bu gece yaptığım gibi yürüyeceğim, yalnızlığımı kıskanarak, yeni düşmüş kar yığınları üzerinde sayısız ışıltıyla harika bir biçimde parıldayan soğuk ayın mavi-gümüşlüğünde. Kendimle konuşuyor, kutsanmış bir biçimde tarafsız, koyu renk ağaçlara bakıyorum. İnsanlarla yüz yüze gelmekten, mutlu, dayanıklı ve akıllı görünmeye çalışmaktan daha kolay. Maskelerimi indirip ayla konuşarak yürüyorum, varlığımı duymayan ama yalnızca kabul eden tarafsız, bireysellikten uzak güçle.
Sayfa 232 - Kırmızı Kedi
··1 alıntı·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.