Elektrik yüklü kaydıraklardan sıkılan mahalle çocukları olarak topraktan kaydırak hayali kurmuştuk. Bir gün kapı zili çaldı ve arkadaşlarım son hız koşuyorlardı.Ben de peşlerine takıldım. Nefes nefese durduğumda gözümün önünde topraktan , bir kulenin tam ortasından bir tarafı tırmanmak bir tarafı ise kaymak için eğimli hale getirilmiş, bir kaydırak vardı. Yanında da kepçeci amca... O gün toprak içinde eve dönmüştük ama yüzlerimizdeki gülümsemeyi gören anneler kızmamıştı.