Bir insan öyle oturup hemen bir yazı bir duygu yazamaz; yazsa bile anlam veremez kolaymı bir kalemi oynatmak onca yükün içinde yürekten geleni düşürmeden kırmadan en zor doğa eylemidir.Kolaymı sanıyorsun?
Karşımda bir sayfa elimde duygular; mektup olmayı bekliyor, mektup zarfta, duygular yolculukta, kadın çok uzakta...
Senin yazdığın sayfalar geldi yüreğime yakıp yıktığım ateşi geri çevirebilirmi hislerim, ateşten su üretebilir mi ? "İMKANSIZ" değilmi.
Zaten ne kadar imkansızlık var ise tutmuş bizi sarmış sinir hücrelerimden ne zaman intikam alıcam bunu sayfalarda onları asarak mı? Bunu başarabilmek se yazıyorum idamın sehpasında acımadan kelimeden cümleye geçerken, kalemimi kırıyorum kendi hücrelerime karşı bir ölümü hiç bu kadar yakıştırmamışken sen çıkıp ordan bir mektup gibi gülümsemen yokmu?