404 syf.
10/10 puan verdi
Okuduğum basımda olan son kitabı...
Size nasıl bahsetsem... İçimde hissetmiş olduğum yoğun duygularla okuduğum için, bu kitabı yüceltecek cümlelerden kaçınmaya çalışsam da maalesef bunu yapamayacağım.
İlk önce Kafkaokur Dergisi ile karşılaşmıştım Sylvia ile. Hayatını okumuş oldum ilk önce tamamı olmasa da... Sonra Sırça Fanus 'u okumaya karar verdim. Hem onu hem de Nilgün Marmara'nın 
Sylvia Plath'ın Şairliğinin İntiharı Bağlamında Analiz kitabını alarak, okumaya başladım. Beni içine çeken bir şeyler vardı bu kadında. Şiirlerini almaya karar verdim. Çok başarılı değildi açıkçası okuduğum yazıları ve şiirleri bence. Sadece içinden koparıp attığı duygular ve ruh hali kalıntıları ile oluşturduğu harf birikintileri...
Kendimde bulduklarım ile empati yeteneğim de üst seviyede olduğu için; yaşadıklarını, hissettiklerini derinlerde kıpırdayan hareketlenmeler ile, yoğun bir şekilde hissettim.
Sıra Günlükler 'e geldi. Benim için hapis hayatı da böylelikle başladı. Her yanımda O'nun benliğini duyumsuyordum. Sanki O'nun gözleriyle bakıyordum dünyaya. O'nun aldığı nefesle soluyordum sanki... Bu yüzden objektif olmamın mümkün olamayacağı kişilerden birisi...
Yalnız çok farklı bir Sylvia ile karşı karşıya kaldım bu eserle ve şunu dedim: "Ne olurdu hep öykü yazsaydı? Daha çok yazsaydı!"
Öykülerinde genel olarak korkuyu hissediyorsunuz. Kendi duygularını da yansıtmış öykülere. Bazı öyküler ise günlük havasındaydı. "Aceba kendini ki anlatmış yoksa kurgu mu?" diye düşünüyor insan. Zaten kitap yayınlanmış ve yayınlanmamış öyküleriyle birlikte, günlüklerinden arta kalanlardan oluşuyor.
Hayallerle hayal kırıklıkları savaşıyor kimi öykülerde...
Rüyalar ile gerçekler tartışıyor. Depresyon sonucunda oluşan iniltileri, kelimeler ve cümleler ile duyuruyor öykülerin içinde.
Depresyon demişken, o hüznü hissederken bir yandan da o umut dolu, neşeli gözlerinin parıltısı sanki karşımda duruyordu.
Onunla daha fazla durabilmek için bitmesin istedim bu kitap. Ama sona geldik her şey gibi. Hatıra kalsın diye, Sylvia ve benim küçüklük fotoğraflarımdan kolajlar yaptım:
ibb.co/gpRqhz
Tabiki ekmek tutan benim:)
ibb.co/heut2z
ibb.co/bvcP9e
Kardeşimi kedi yerine koydum. Kendi de zaten küçükken bir ip bağlatırdı kıyafetinin arkasına kuyruk diye ve ben kediyim derdi.:)
ibb.co/cV8T2z
Ara ara çok özlediğim zamanlarda Günlükler'i açıp göz gezdiriyorum. Şimdi bu fotoğraflar ile birlikte gülümsüyorum...
Hoşçakalın!
··
305 görüntüleme
Ne kadar içten bir bağ kurmuşsunuz yazarla. Özendim ne yalan söyleyeyim. Sylvia Plath okumadım hiç, ama okumak istiyorum sizdeki yerinin etkisiyle. (Bir de James Joyce var aynı etkiyi yapan) Çok güzel bir inceleme olmuş ya özellikle fotoğraflar çok hoş. Elinize sağlık 😊
Teşekkür ederim.:) Yerleri bambaşka herkes okusun istiyorum.:))
Bu bir son değil...
Bu bir başlangıç Sema :)
Yaşamınla yazarın yaşamını bir kıldığın ve kelimelerinle onu esaretinden, yalnızlığından, ızdırabından kurtardığın bir başlangıç...
Anılarınla, o en kıymetlilerinle ve hatırlayışınla, asla unutmayacak oluşunla sarıp sarmalamışsın Onu.
Öyle güzelsiniz ki..
Dilerim onun yaşayamadıklarını, sen kahkahalarınla yaşarsın hayatta.
Eminim o zaman, Sylvia'nın kahkahalarını, " Son " olarak nitelendirdiğin ve belki ondan sana bir teşekkür olan bu yazıda, ayrıca, çok daha hissedeceksin...
Bir teşekkür de benden :)
Sen hep yaz.
Kalemin, umudun altın tozuna bulansın...
Sen hep yaz...
Senin bu muhteşem yorumuna cevap yazabilmem mümkün mü? İşte mümkün olamıyor. Bu yüzden böyle uzatıyorum:)) Çok teşekkür ederim:))
3 sonraki yanıtı göster
Son demenin de bir anlamı vardır lakin böyle son yazınca bir garip hissediyorumduu.. Sylvia ile öyle bütünleştiğin hissediliyor ki samimiyetle akan cümlelerinle.. Çok içten bir inceleme. Ayrıca böyle kolaj yapman çok tatlı olmuş. Seni görmenin mesudluğu oldu yüreğimde. ^_^ Kucak dolusu sevgiler.<3
Kocaman kalpler çıktı gözümde 😍 böyle değil ama daha fazla :D Teşekkür ederim tatlı kız:)))) Kocaman sevgiler:)
1 sonraki yanıtı göster
Bir gün okuyacağım Sylvia Plath ve bu sizin sayenizde olacak. Çok güzel bir düşünceyi uygulamaya koymuşsunuz kolajlarla, siz de onun Türk versiyonusunuz, çok sevimli :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Fotoğrafları kolaj yapmak ne sevimli fikir, bir insanın kalemi bu kadar sevilebilir, ruhu ancak bu kadar benimsenebilir. Hoş bir inceleme olmuş. :)
2 önceki yanıtı göster
Teşekkür ediyorum.:) Evet ruhuma işledi resmen.:)
Arkadaş mı başka şey mi bilmiyorum ama bence vardır bir şey.:)
Bu yorum görüntülenemiyor
Fotoğraflara baktım, çıkardığım sonuç şu; umarım bir gün kafanı fırına sokmazsın :) Ellerine sağlık güzel inceleme...
Yok daha orjinal fikirler bulmak lazım:))) Teşekkür ederim:)
Yazın siz. İncelemede yazın ara vermeden. Çok severek okuyorum yazdıklarınızı ben. Tam kızımın yaşındasınız ve onun kitaplığını karıştırırım arada ve çok farklı yazarlar ve çok farklı konularla tanışmışımdır sayesinde. Sizin de okuduklarınızı karıştırıyorum arada :) ve çok farklı yazarlar ve konularla tanıştım sizin de sayenizde. Gençlerden öğrenecek ne çok şeyimiz var... Anne olunca çenemizi tutabilmek zorlaşıyor :) Öğüt vermessek içimiz rahat etmiyor. O nedenle diyorum ki; Yazın siz çoook uzun yıllar yazın ama o güzel kafanızı fırınlardan uzak tutun :)
Bunu yazdığım dönem yazasım yoktu ama şimdi var yazacağım:) Bu övgü dolu ve kendi güzelliğinizi yansıttığınız yorumunuz için çok teşekkür ederim. İnsanın insandan öğreneceği çok şey var özellikle de aslında sizin gibi değerli ve kültürlü insanlardan daha çok.:) Çok teşekkür ederim:)
2 sonraki yanıtı göster
İnsan azıcık değişir hep aynı kalmışsın
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.