Bu bir son değil...
Bu bir başlangıç Sema :)
Yaşamınla yazarın yaşamını bir kıldığın ve kelimelerinle onu esaretinden, yalnızlığından, ızdırabından kurtardığın bir başlangıç...
Anılarınla, o en kıymetlilerinle ve hatırlayışınla, asla unutmayacak oluşunla sarıp sarmalamışsın Onu.
Öyle güzelsiniz ki..
Dilerim onun yaşayamadıklarını, sen kahkahalarınla yaşarsın hayatta.
Eminim o zaman, Sylvia'nın kahkahalarını, " Son " olarak nitelendirdiğin ve belki ondan sana bir teşekkür olan bu yazıda, ayrıca, çok daha hissedeceksin...
Bir teşekkür de benden :)
Sen hep yaz.
Kalemin, umudun altın tozuna bulansın...
Sen hep yaz...