Serdar Tuncer'in okuduğum ilk kitabıydı bu kitap. Şiir seslendirmeleriyle tanıyıp benimsemiştim kendisini.
Kitapta ki her düşünceye doğal olarak birebir katılmasamda oldukça derin, samimi, kapsamlı bir deneme kitabı.
En çok beğendim yazısı ise seksen birinci sayfada ki Yalnızlığa Mülteci başlıklı yazıdır. Okurken sadece hissetmiyor aynı zamanda yaşıyorsunuz. Kalbinizde oluşan sızıya ve gözlerinizin dolmasına engel olamıyorsunuz.
