Senin ince bileklerinden bilirim ki Tanrı biraz da iyi bir ressamdır.
Düşlerimizi, düştüklerimizin üzerine kara kalem gibi çizmiştir.
Ben, sen derim, hüznüm Küba' laşır.
Yarın olur, bir yanım İsveç, bir yanım artık Nijerya' dır.
Kararır...
Yarım bir ülkedir üstüme düşen,
Aklım bulanır,
Yine de,
Gölgelerin gücü insanınkinden fazladır
Bil ki insan düşse de gölgesi hep ayakta kalır.
Gölgemin umudu benimkinden hep bir fazladır.
Aşk ilan edilmez,
Kendisi bir çocuk kadardır,
Sansürlenir,
Bip li geçer bazı duygular, kimi hayatlardan.
İnsanlar en çok böyle yaralanır.
En çok da yasakların bol olduğu bir ülkede satılır yarabantları,
Orda herkes biraz Berlin duvarı, Suriye de bir bombadır.
Aslında insanım demek, yaşıyorken, devrik bir intihardır.
Gece olur, sen düşersin uçaklardan sivil sahalarıma ,
Ne savaş hukuku vardır, ne de aşk,
Ne de dünya da biraz adalet,
Bir insan ölür ben dışında,
Bir çocuk beş on parçadır,
Savaş meydanlarının çocukları, dünya haritasıdır.
Havadan düşen bombayı, yere düşene kadar oyuncak sanır.
Çocuklar ayetlerde geçmez,
Onlar hep en sonrasıdır.
Bir çocuk Yemen' de açlıktan, susuzluktan ölür,
Araplar çünkü hep çok aptaldır.
Şeyhleri de çok alçak,
Şahları da,
Hele bir de kralları...
Annesi kuru yaprak yer süt olmaz,
Memesine yapışık, açlıktan bir çocuk daha ölür.
Sonra gölgem de intihar eder,
Sen de ölürsün, ben de
Ve Dünya Adildir diyen o fahişe de.
Bombayı icat eden, satan o pezevenkte...
Dünya artık bitmiştir, yoktur..
Geçmeyecek ama olsun,
Bu da geçmemiş olsun.
Yazıklar olsun...
Metin Pir..