Çocukluğun saf masumiyeti ile yetişkinliğin acınası zalimliğini karşılaştırmış yazar.Hazları için çocuğundan vazgeçebilecek bir kadın,eşini aldatacak bir kadın bir anne çizilmiş.Yıllarca bastırdığı dişiliğini baskı altında bıraktığı duyguları onu ele geçirmiş.Bu duygulara öyle izin vermiş ki yaptığı toplum ve kendi ahlakına uygun olmasa bile buna izin vermiş bir anneyi görüyoruz.
Kitaptaki Baron ise tam anlamıyla bir “zampara” kadın avcısı ona göre bir çocuğun dostluğu üzerinden çirkin emelllerini dile getirmek istemiş
Ama kitabın sonunda yine “çocuk” yani masumiyet kazanmış.Kitapta duygularına taviz veren anne bile kötü değil.
Yazar bize burada üç tip insan gösteriyor.Bu üç tipte günümüzde olan insanlar
Güzel bir kitap bir saatte okudum,.Stefan bizim saklamaya çalıştığımız toplumun arkaya attığı utandığı çekindiği bozuk ve çirkin yanları acı bir üslüp ile bir çocuk dilinden anlatıyor bize