Ne kadar dilediysem gelmek istemedin
Hülyalarımda filizlenen en nadide sevgiyken
Hayallerimde tutuştu, yanarak kül olmuştu
Ruhumun güzergâhında nasıl gül solmuştu..
Nasıl bu kadar acımazsızlığı icine sindirmiştin
Zulmün şedidini bilemiştin aşkımı kurban ettin
Gecenin haşyetinde Kendi kabuğuna çekilmiştin
Demir aldın limandan, martıları hiç dinlememiştin
Sana doğru akan kanım neden hep bitap kalır
Andığım onu salisede sensizliğin acısını anlatır
Yatır sen kimiâme mısralarında her satır
Ruhunun derunilsinak ettirmek sevdana yatır
Açtım sinemi artık rüzgarlara meydan okurcasına
Çek git nasıl esersen es beni arkandan koşturma
Kokumu aşk salma, cihanın arzında sakın aranma
Bırak sen artık Kendi halime, demlediğim hüznümle
M.C.