Featured Comment
Elinize sağlık, O okul yıllarında denemede nasıl akla akla Montaigne geliyorsa, eleştiri denince de - herhalde göz önünde fazla örnek olmadığı için- Nurullah Ataç'ın ismi geçiyordu. Günlerin Getirdiği diye bir de kitabı vardı galiba- incelemede rastlayınca aklıma geldi. Çok güzel bir şekilde açıklamışsınız yazılardaki o eleştirel olmasına rağmen okuyucuyu saran, samimi ve esnek yapıyı. Ben de severim benzer uslüpları, ama okuyucuların bir kısmı eleştirilerde ya da benzer yazılarda o bahsettiğiniz elastikiyeti tercih etmez. Özellikle fikir eseri olarak addettikleri şeylerde kesinlik ister bu okuyucu güruhu. Yine okulda gördüğümüz o köşe yazılarından , makale ve fıkralar yıllarca gazetelerde boy göstermişken , denemelerin fazla tutulmamasının sebebi de budur belki. Kitap yazan , ya da gazeteden kendisine seslenenler tutarsız olamaz onlara göre. Neyse sözün özü, özgünlüğünü koruması açısından da önemli birisi Nurullah Ataç, teşekkürler tekrar bu güzel tanıtım için.
Öncelikle teşekkür ederim. Yazdıklarınıza kesinlikle katılıyorum. Ve evet, bu irdelenmesi gereken başka bir konu; niçin fıkra ve makaleler çokken denemeler az yer alır? Belki de bu ifadenizdeki gibi Ataç kadar dengede olamayıştan, yoğunluğun taraflı yönlere kaymasından ileri geliyor olabilir. Yine de kabalıklarla, haksızlıklarla dolu günümüzün, deneme türünde gelişmesi açısından bir çıpa olabileceğine inanıyorum ben. Umarım günümüz aktif, tepkili, duyarlı yazarlar yetiştiriyordur...
1 next answer
Meltem her zaman olduğu gibi her cümlesi dolu dolu bir inceleme yazmışsın. Nurullah Ataç da yine ülkemizde ortaokul-lise dönemine kilitlenen yazarlardan biri. Fırsat buldukça dikkat çekmeye çalışıyorum. Bu tip yazarları biz zaten lisede okuduk diye terk etmemek gerekiyor. İncelemen bu açısan da önemli katkı sağlamış... Ellerine sağlık... Sevgiler...
Size katılıyorum. Başlıklarla geçilen, birer cümleye indirgenen nice harika yazar var ve onları ancak okuyunca anlayabiliyoruz. Düşünceleriniz için teşekkür ederim :)
Sanatta genel kabul görmüş bir görüş vardır. Bu görüşe göre sanat eserinde ne eksik ne fazlalık olmalıdır. İşte Nurullah ATAÇ'ın denemeleri de bu görüş formatındadır. ATAÇ bir konuyu bir kaç bakış ile değerlendirirken ayın zamanda yazdığı tüm paragraflar, kelimeler tek bir düşünceye hizmet eder. Onun yazılarında şunu da şuradan çıkartalım diyemezseniz. Çıkartırsanız ana düşünceyi destekleyen yan düşüncelerde eksilme olur.
Yalnız şu düşüncenize katılmıyorum. ATAÇ ana düşüncesini yazarken tartışmaz, o yazıya başlamadan kararını çoktan vermiştir. Bize bu düşünceye ulaşırken, düşüncesinin kendi zihninde gitmiş olduğu yolu gösterir yazılarında.
Çok güzel değerlendirme. Kalemine sağlık. Sevgilerimle..
Açıkçası Ataç gibi birini okumak benim için çok deneysel bi' boyuttu. İlk defa bu kadar esnek, kendisiyle konuşan bir yazar okudum. Haklısınız, Ataç'ın bütünlüklü, tamı tamına birbirine tutunan bir yazım şekli var ve sizin de ifade ettiğiniz gibi ana fikre aklında ulaşmış görünüyor. Beni, bir okur olarak o yola götürüş tarzı olan, sorgulama, tartışma ve sıralama hali çok etkiledi. Belki de bu yüzden doğru ifade edememiş olabilirim. Düşüncleriniz için çok sağolun :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.