"Şuh bir sesle fısıldadı Yusuf (aleyhisselam)'a:
-Ey Yusuf! Yüzün ne kadar da güzel.
-Rabbim böyle yaratmış. Ona sonsuz şükürler olsun.
-Yusuf! Saçların ne kadar güzel, ne kadar alımlı.
-Ne önemi var, bir gün mezarda çürümeyecek mi?
Kadının dikkatini mezara çekip ölümü hatırlatıyordu ki bu işten vazgeçsin. Ama kadın bu işi kafasına koymuş, O'nu tahrik etmeye çalışıyordu.
-Gözlerin ne kadar güzel ey Yusuf!
-İnşallah bu gözlerle Allah'a bakmak nasip olur.
-Kaldır bir kere de bana bak!
-Allah'a bakamamaktan ve ebedi ağlamaktan korkarım, bakamam.
-Benim ne demek istediğimi çok iyi anlıyorsun, ben sana yaklaştıkça sen benden kaçıyorsun. Neden böyle davranıyorsun?
-Rabbime yaklaşmak için senden uzaklaşmaya mecburum.
-Sözü uzatma gel yorganımın altına gir!
-Allah'tan korkarım, böyle bir iş yapmaktan O'na sığınırım! Hem yorgan beni Rabbimden gizleyemez!
-Seni cellatlara teslim ederim, zindanlara attırırım.
-Kardeşlerim de kuyuya atmışlardı, önemli değil. Hapishane ve cellatlar senin bu davetinden daha iyidir. Çünkü sen beni harama çağırıyor, Rabbime isyana davet ediyorsun."
Sayfa 12
··
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.