Fark ettim ki bu kadar yoğun melankoliyi aile ilişkilerine değil de aşka yakıştırıyorum. Kafka'nın Milena'ya Mektuplar kitabını çok beğenmiştim. Babasına yazdığı mektuplar epey suçlayıcı. Güçsüzlük gibi algıladım, her başarısızlık veya olumsuz durum babadan kaynaklanmıyordur elbet. Bir yerinde babasının kardeşini çok sevdiğini yazmış. Duygularını oğluna belli edemeyen bir babaydı belki ya da Kafka zor bir çocuktu, bilemiyorum araştırmak gerekir.Bir yaşa kadar ben de duygularını belli edemeyen babama karşı böyle şeyler düşünüyordum. Daha sonra onu anlamaya çalıştıkça daha iyiye gittiğini gördüm her şeyin. En güvendiğim insan oldu sonra. (Kitabı kendi babama göre okumuş olabilirim, tarafsız olamadım. :) ) Kafka'ya döneyim. Eleştirilerinden anlıyorum ki yoğun bir baba özlemi var. Var ama yok bir baba.. Her ne kadar aşırı beğendim etkilendim diyemesem de her ebeveyn okumalı diye düşünüyorum. Çocuk yetiştirirken anne babanın yanlış tutumları çocuğu nasıl etkiler, sonuçlar neler olabilir buna örnek olabilecek bir kitap.

Babaya MektupFranz Kafka · Panama Yayıncılık · 201741bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

1okur