Bir bebekle/çocukla vakit geçirmek bütün kainatı okumak gibidir bana kalırsa bu yüzden vaktiniz ve imkanınız olduğu müddetçe çocukları yanınızdan ayırmayın derim. Ben ancak kendi yeğenlerimle vakit geçiriyor olsam bile her gün bana yeni duygular ve cümleler katıyorlar ve tabii her gün "iyi ki varlar" demekten kendimi alamıyorum.
Örneğin bugün bir yeğenimin doğumgünüydü, fotoğrafımızı çekildik ettik, gelmiş yanıma diyor ki "Gökçe -teyze demeyiz çünkü- artık fotoğrafımızı koyarsın bir yerlere, doğumgünü çocuğu ile diye de paylaşırsın" Aman aman büyümüşler de 🙈 en küçük yeğenim, 2 buçuk yaşındaki Ahmet'e ise annesi "Gökçe teyzen şımarıklık mı yaptı" diye soruyor o ise şöyle söylüyor: "yok anne yok yok, Gökçe çok güzel anne, Gökçe çok güzel bir teyzem, canım kankam o benim"... Nasıl sevmeyeyim ki ve nasıl bulayım ki böyle güzel cümleleri bir kitapta.