“... Züleyha Yusuf’a bir mektup yazmaya başlayınca Yusuf diye başladı, Yusuf diye bitirdi.
Gördü ki, hitaptan öteye geçemedi. Anladı ki aşkın namesinde, ser-nameden öte kelam yok. Ve Züleyha’nın lügatında Yusuf’tan öte sözcük yok. Bil ki kelamdan da öte sadece ah var, ah ki dünyada onun üzerinde durur, Gökkubbe onun harareti ile döner...”