Ayna
Bir bahar akşamıydı
Bir yerleri acıyan yaşlı kadın aynanın karşındaydı
Sihirsiz bir ayna
Sihirsiz bir kadın
Saçma bir konuşma yaptı kadın kendi kendine
"Ayna söyle bana bu dünya da var mı benden yalnızı"
Sihirsizdi ayna konuşamadı
Saçma bir cevap verdi kadın kendi kendine
"Olur mu efendim herkesin hayatında birileri var"
Yaşlı kadın gülümsedi bu haline
Aynayı kırsa bu yalnızlığı bitecek
Aynayı kırsa kimsesiz kalacak
Bir daha yüceltti aynayı
Bir daha ve bir daha
Git gide çöküyordu bedeni
Umurunda değildi pamuk prensesi, külkedisi
Yaşlıydı, yalnızdı, eline değenlerin hiç biri prens değildi
Yataklara düştü
Ve yıllar yıllar geçti
Artık aynaya bile bakamaz olmuştu
Aynayla konuşamaz oldu
Zeki ve aslında sihirli ayna konuştu sonunda
"Ey kraliçem aslında ben hep sihirliydim, dinledim her zaman sizi ama bunu bilseydiniz bakmazdınız bana yalnızlığınızdan.."
Haklıydı ayna, kadın da biliyordu..
Yalnızlığı onun seçimiydi..
-Merve Akpınar
··
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.