İnsan duygulanınca eski günler aklına geliyor. Narlıkapı'da balığa çıktığım sandalla mehtaba da çıkardım. "Şahane gözler"i de söylerdim hani! Ağlatırdım bile... O günler üşüşmesin mi kafama o gece Zürih'deki otel odasında? Tutamadım kendimi. Hafifteeen, hafiften "Şahane gözler"e başlamadım mı yine?
Birden telefon çaldı. Ses: "Burası resepsiyon. Doktor çağıralım mı?" dedi.
Ben: "Niye?" dedim. "Oda komşunuz telefon etti. İnliyormuşsunuz da..." dediler.
Sayfa 64Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.