Benim gün aydın'lığım sensin... Benim gün algım, güneşe ve aya göre değildir çünkü; sana göredir...
Bana ne dünyanın güneş etrafındaki dönüşünden.?!! Dünya güneşin, ben senin etrafında dönüyorum. Dünyanın sabahı güneşe göre, benim sabahım sana göredir o yüzden.. Hem senin olduğun yerde güneş kim!!? Hele o ay kimin kızı? Mevsimler nerenin iti.??
Şimdi mesela sen gece 2 de uyanıyorsun ya bazen, bi yudum su içip tekrar uyuyorsun. İşte senin uyandığın o an, benim günaydın’ım oluyor. Fırsatını bulup bir kuytuda; sesini, soluğunu, gülüşünü bırakıyorsun ya gönlümün avcuna, işte benim yevmiyem, kazancım, bereketim, ömrüm, günüm, gün aydınlığım o oluyor.
Uyudun diyelim, ulaşılmaz oldun artık; o an da akşamım oluyor. Üflüyor herşeyin sahibi sevdanın gaz lambasına, kararıyor her bi yan.. Teberiktir zerre beyaz desen, yok!! zifiri sensizlik bu yan…
Akşam dediğin sensizliktir işte. Orucumdur sahursuz tuttuğum; sana aç kalmak, seni susuz beklemektir. Kabul olursa aşk katında; acabadır bir lokma, keşkedir bir derya, hayal ve umuttur bir dünya…
Diş ağrımdır, zonklayan bir karanlıktır sensizlik...
Şimdi bırak herkes güneşe ve aya göre aydınlansın.
Benim günüm, günaydınım, gün aydınlığım sensin.
Uyan, doğ hadi.
Koma beni sensizlikte…
* Mehmet Elçi
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.