"Bu kömür benim ağabey, bak da..." demişti. Ufacık bir söz insanı rahatsız edebilir. Bak da, sonra kuşkulanma. Burnundan sızan kan, kirli ağzının kenarında kurumuştu. Sırtında kocaman küfesi...
Hesaplı bu laf, iğneli. Sen çaldın dersin. Senden bir acıma beklenmez, demek istedin galiba. Anlıyorum. Ama ne hakla? Yanlış. Herkes kötü olabilir. Nereden belli benim de...
İyi kişiliğimi alaya aldı, canımı sıktı bu çocuk.