Yani, kavranılır (l’intelligible). Gösteren ve gösterilen arasındaki ayrım her zaman duyulur (sensible) ve kavranılır arasındaki ayrımı yeniden doğurmuştur. Ve bu XX. yüzyılda stoik başlangıcında olduğundan daha az ortaya çıkmamaktadır. "Modern yapısalcı düşünce bunu açıkça yerleştirmiştir: Dil bir göstergeler sistemidir, dilbilim göstergeler biliminin, sé- miotique'in (veya, Saussure’ün deyimi ile sémiologie (göstergebilim)), içinde bir Bölümdür. Ortaçağ tanımı- - aliquid stat pro aliquo yu- bizim çağımız yeniden canlandırmış, onun her zaman geçerli ye verimli olduğunu göstermiştir. İşte bu nedenle, genellikle bütün göstergelerin, özellikle dilbilimsel göstergenin kurucu özelliği onun çift karakterliliğinde yatar: biri duyulur ve öbürü kavranılırdır - bir yandan signans (Saussure’ün signifiant’ı (gösteren), diğer yanda signatum (sig- : nifié) (gösterilen)." (R. Jacobson,Essais de linguistique générale, fr., Minuit, 1963, s. 162). 2. Bkz. De la Grammatologie, ss.