Bütün gün evdeki şiir kitaplarını taradım, özlemi, iliklerine kadar anlatacak bir şiir bulmak mektuba onunla başlamak için. "Şair kişilerdir, bu berbat duyguyu benim yazabileceklerimden daha iyi, daha güçlü dökerler sözcüklere" diye. Bulamadım... Onlar da mı sözcük bulamamışlar? "Özlem"i hiçbiri mi benim gibi, benim kadar yaşamamış?
Sonunda dedim ki: "Carvera da benim gibi, benim kadar duyuyorsa özlemi, ben hiçbir şey yazmasam da anlar. Özlememişse... anlamasının ne önemi kalır ki?..."
Anjelica'ya dediğin gibi, "kimi şeyler yazıya gelmiyor. Sözcüklerin anlamını tamamlayan sestir, gözlerdir. " Gene de senin cesaret edemediğin şeye ben cesaret ettim işte. Yazıyorum...