Yine okumak için geç kalınmış bir kitap, yine bunun için duyulan derin üzüntü.. Bu üzüntüye bir de kitabın sonunun verdiği üzüntü eklenince yürek dayanmıyor. Bu kitabı sevme sebebim kesinlikle Lennie. O ne masumiyet, o ne güzel kalp! Forrest Gump geldi aklıma, Lennie zihnimde canlandıkça. Hayalleri olan iki arkadaşın hayalleri uğruna verdiği mücadeleyi, mücadele sırasında birbirine verdikleri desteği görüyor; onların hayallerine ortak oluyor, dostluklarını çok seviyorsunuz. Sonunda da üzülüyorsunuz ama okuyunuz efendim, lütfen!
*Kitabın sonunu okuduktan sonra Tarık Tufan'ın "Hiçbir tahayyül mukadder olanı değiştirmeye yetmez." sözü geldi aklıma, kitabın sonunda demek istediğimi anlayacaksınız. Ben hemen filmini izlemeye gidiyorum.
Şimdiden keyifli okumalar. :)