Harap olmuş bir sabahım ben
Bir mezarlığım
Hiçbir şey benzemiyor bana
Enkaz halindeki bir antik tiyatro kadar
Bir tiyatro ki taştan ve perdenin olmadığı devirden kalma
Duvarlarında silik yazıntılar
Katmersiz bir gün uzanıyor önümde yaralı bir nefer gibi
Ve işte sustu içimde aniden o boş söylem
Sonsuza dek yalnız olmanın o hep yalnız kalmanın söylemi
Bir yalnızlık ki kumluk tepelerde oynayan
Bir çocuğun unuttuğu oyuncak kadar yalnız
Aragon(Tiyatro/roman)