Bir köpeğin uygarlıktan ilkelliğe geçişi... Romanın tüm konusu bu noktada ilerliyor.Bu köpeğin haline ilk başlarda acırken sonrasında verdiği mücadelede asıl sona ulaşması romanı güzel bir şekilde bitiriyor. Romanda bunun dışında değişimi hissettim. Kim ya da ne olduğunuzun bir önemi olmadan değişim sürekli olarak var olmaya devam ediyor. Özellikle yaşam koşulları bizi öylesine etkiliyor ki işte o zaman gerçekten de ahlak kuralları işlemez oluyor. Kendimize koyduğumuz ilkeler bir anda yok olabiliyor kimi zaman istemeden. Buck'taki örnek çok basit bir hayati gereksinimden kaynaklanıyor.Oradaki diğer köpeklerin yemeklerini çalıyor,daha önce hiç böyle bir yapıya sahip değilken hem de. Bunu kendi hayatlarımıza uyarladığımızda verdiğimiz mücadelelerde içimizdeki ilkelliğin hep var olduğunu anladım.Sadece zamana,mekana,kişilere bağlı şekilde bir değişim ilkelliği geliştiriyor ve buna uygarlık demeye başlasak da ilkelliğimiz (ya da buna insanın idleri demek bence daha doğru olur.) asla tamamen yok olmadan bizimle beraber kalıyor.

Vahşetin ÇağrısıJack London · İlya Yayınevi · 200832,3bin okunma

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

beyondthestars