Francine doğarken, bugün gerek ruhunda, gerek kafasında kendisine işkence eden iğneyi küçük yumruğunda tutuyormuş. Ama onca acıya neden olan solukta daha ne kaynaklar vardır!
Onun gibi varlıklar hiç uğruna, havayla, kumla, gündelik seslerle kıvranır. Ortasında ne yazık ki sürekli kanayan gençliğimizin -ya da yazgımızın- kendini tükettiği yaşamın gizemidir bu!
En azından siz yaralanmayın sevgili büyük Albert. Devrilmeyin. İçten sevgiler ve umutla.
René Char, 28 Ocak 1954
Sayfa 102 - Yapı Kredi Yayınları
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.