“Yenilmez donanma yenilmiş, Çanakkale geçilememişti.
O akşam Rumeli Mecidiyesi’ne gelen Cevat Paşa, tabyanın etrafında, Ali’nin ifadesiyle gözleri yanmış olan Ömer’e rastladı. Paşa geçerken Ömer kımıldamamıştı. Cevat Paşa seslendi: “Nen var evladım?” Ömer ayağa kalktı. “Vah yavrum, gözlerin...” dedi Paşa. Ömer: “Üzülme Kumandanım” dedi. “Göreceklerini gördüler.”