Kitabın isminden de anlaşılacağı üzere pek iç açıcı cümleler okuduğum söylenemez.Tabii bu kitabı okuyan birisinin de kitaptan iç açıcı cümleler beklememesi lazım.Her neyse,gelelim yorumuma:
Öncelikle yeni bir yazarın ilk kitabını okuyacağım için heyecanlı ve meraklıydım.Okumaya başlarken ilk kısımda tasvip etmediğim birkaç cümle kitaba karşı bende rahatsız edici bir durum oluşturdu.Neyse ki bu çok fazla sürmedi,ön yargılarımı yıkarak ve pozitif bakarak kitabı okumaya devam ettim.Gerçekten büyük zulümler,korkular ve savaşlar gören birinin iç dökme sanatıydı bu kitap.Duygularını,yaşadıklarını açıkça ortaya koyabilmeyi başarmış Cengiz Dağcı.Farklı bir üslup ve sıralamayla kitabını yazmış.Özellikle kitabın bu özelliklerini ayrıca da betimlenişini beğendim.Ama okurken içimde her zaman tuhaf ve rahatsız edici bir his vardı.Savaş,olumsuzluk,işkence,zulüm zaten dünyada mevcut ve duyarlı bütün insanları üzüyor.Bir de kitapta okuyunca bir yük oldu bana bu his.Fakat kendi sınıfında gayet iyi bir eser.