içimde tedirgin edici, gölgeler gibi belirsiz düşünceler vardı,
ama işler benim durumuma acımış olmalı ki, gece çabuk ve olaysız
bitti. Kendimi sarı bir ışıkla pırıldayan sokakta ve ne zaman bir fenerin
yanından geçsem, saatin saniye ibresi gibi yer değiştiren bir
gölgeyle birlikte yürürken buldum. Kent, hiç dinmeyen uğultusuyla,
karanlıkta içten içe kaynıyor, ben de gittikçe daha hızlı yürüyordum.