Bir çoğumuz polisiye gerilim okumayı çok seviyoruz. Kimi edebi kitapları, kimi klasik, kimi de tarih veya romantik okumayı... Peki neden polisiye okuyoruz? Bu soru bu ara çok soruldu bana. Neden ilgi alanım-ız bu yönde ? Parçalara ayrılmış cesetler, seri katiller, belli bir ritüel etrafında dönen cinayetler, mahkeme salonları, sorgu odası, otopsi, genellikle rutubetli bir mahsende tutulan kurbanlar vs... Aslında cevap oldukça basit. Öncelikle heyecan duymayı çok seviyoruz. Polisiye aslında maktul üzerinden yürüyen bir tür değil. Maktulun çektiği acılar, hikayesi, dramı bizi içine çekmiyor. Romanda maktul sadece bir hayal olarak var bizim için. Bizler okurken kendimizi maktul ile değil polis ile özdeşleştiriyoruz. Tamamen polis üzerinden, deliller üzerinden gidiyoruz. Kurgudaki polise adeta can veriyoruz. Onu ete kemiğe bürüyoruz. Böylece acı çeken birinin hikayesini değil, katili yakalamaya çalışan birinin hikâyesini okuyoruz. Polisiye romanlarda vahşet var ama vahşet anı çok sık anlatılmaz. Polisler cinayet işledikten sonra olaya dahil olur. İçimizde bir suçluyu yakalama arzusu var ve bu arzuyu hayalimizde canlandırıyoruz. O korkuyu hissediyoruz, o karanlık sırlara ışık tutarak soru soruyoruz, hem heyecanlanıyor hem de geriliyoruz. Dedektifler sırlarla kaplı bir cinayeti aydınlatırken bizde bu noktada giriyoruz devreye ve alıyoruz büyüteci elimize, takılıyoruz dedektiflerin peşine. Giriyoruz o labirentin içine, kitap bitene kadar dolanıp duruyorunuz içinde. Kâh başırılı olur en baştan buluruz suçluyu ve çıkarız labirentten, kâh yanılır ufak bir şok geçirir donup kalırız labirentin içinde... İşte "Ölü Oyuncaklar Yazı''da güzel bir polisiye. Akıcı bir dil, kafanızda dönüp duran sorular, hırs, nefret, intikam ve kötülük. Ne ararsan var bu kitapta. Hani bazı kitaplar olur ya bizi yormaz, tam aksine elimize alır otururuz koltuğa oracıkta bitiriverir kitap. İşte Ölü Oyuncaklar Yazı'da öyle bir kitap. Tam kafa dağıtmalık. Basit değil ama kolay okunan, sıradışı değil ama etkileyici. Kesinlikle tavsiyemdir.

Ölü Oyuncaklar YazıAntonio Hill · Pegasus Yayınları · 20179 okunma

·

38 görüntüleme

Semire Fakih

@Fakih ·

08 Aralık 2018 15:11

Tavsiyeniz üzere okuyup bitirdim. İlerleyişi biraz ağır olmasına rağmen, sonu beni mutlu etti. Teşekkürler.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.