Sükûnet: "Begonya'ya Mektuplar (1)": Begonya'ya Mektuplar (1) Merhaba Gün doğuşuyla sabahıma eşlik eden Begonyam. Özledim, her sabah yüzüme öpücük konduran, dudaklarımı; aç, sefil bırakan sen! Yine de seni unutamıyorum. Yokluğun armağan değil bana, biliyorsun. Irmağın sessizce gidişini izlerdik, kağıttan gemiler yapar, denizde ufuklara, sonsuzluklara...; (hadi diyelim ki, öldük(!) ) Ölmezdik ya biz Begonyam. Ayrılmazdık hani, sen gitmezdin, ben aç kalmazdım, ben soğuklara terk etmeyeceğine söz vermiştin. Öyle de oldu... Hatırlarmışın; uçurtma yapmıştık, ben en yükseğe tutuyordum sen koşuyordun. Bense uçurtmadan aldığım tek acı, senin başka tarafa koşuşundu. Şimdi anladın mı neden sana uçurtmayı tutturmadığımı. O gece bir şiir yazmıştım sana. Gözlerin de ki heycanı izlerdim senssizce. Acı çığlıklarım, senin acı koşuşun... Bu gece bana başka geldi; gözlerime. Anladım ki, yarın bununla yaşayacağım. Seni bu sabah mutlu görmek, ilk defa ağır bana. Seni sevecek kadar, iyi bir hatam var. Ölsem de affettim seni, Seni sevdim Begonyam! Ve gözlerimde bir damla begonyama hayat suyu, içimde buruk bir sevinç var, atlatmışsın hastaliğını. Kaçışının sebebi, her gün gözünden düşen damlaları, şimdi daha iyi algılayabiliyorum. Sen yatağa düşecek kadın değilsin Begonyam. Kurtulmana sevindim. Mektubunu dün yazdım, bu mektubu başka türlü yazmak isterdim. Belki; "Seni Seviyorum, benimle Evlenirmisin ?" kadar kısa olurdu.. Oysa ki şimdi tek sözüm dudağımdan, mezar taşına, "Seni seviyorum" -♡Kadimce♡-

Merhaba Gün doğuşuyla sabahıma eşlik eden Begonyam. Özledim, her sabah yüzüme öpücük konduran, dudaklarımı; aç, sefil bırakan sen! Yine de seni unutamıyorum. Yokluğun armağan değil bana, biliyorsun. Irmağın sessizce gidişini izlerdik, kağıttan gemiler yapar, denizde ufuklara, sonsuzluklara...; (hadi diyelim ki, öldük(!) ) Ölmezdik ya biz Begonyam. Ayrılmazdık hani, sen gitmezdin, ben aç kalmazdım, ben soğuklara terk etmeyeceğine söz vermiştin. Öyle de oldu... Hatırlarmışın; uçurtma yapmıştık, ben en yükseğe tutuyordum sen koşuyordun. Bense uçurtmadan aldığım tek acı, senin başka tarafa koşuşundu. Şimdi anladın mı neden sana uçurtmayı tutturmadığımı. O gece bir şiir yazmıştım sana. Gözlerin de ki heycanı izlerdim senssizce. Acı çığlıklarım, senin acı koşuşun... Bu gece bana başka geldi; gözlerime. Anladım ki, yarın bununla yaşayacağım. Seni bu sabah mutlu görmek, ilk defa ağır bana. Seni sevecek kadar, iyi bir hatam var. Ölsem de affettim seni, Seni sevdim Begonyam! Ve gözlerimde bir damla begonyama hayat suyu, içimde buruk bir sevinç var, atlatmışsın hastaliğını. Kaçışının sebebi, her gün gözünden düşen damlaları, şimdi daha iyi algılayabiliyorum. Sen yatağa düşecek kadın değilsin Begonyam. Kurtulmana sevindim. Mektubunu dün yazdım, bu mektubu başka türlü yazmak isterdim. Belki; "Seni Seviyorum, benimle Evlenirmisin ?" kadar kısa olurdu.. Oysa ki şimdi tek sözüm dudağımdan, mezar taşına, "Seni seviyorum" -♡Kadimce♡-

··

10 görüntüleme