Bugün; maddi imkanlarımızın azlığına değil, elimizden çıkan neslimize, koybolup giden maneviyatımıza, yemesi-içmesi-konuşması-bakması haram olan yaşantımıza, her haliyle riya kokan ibadetimize, Allah'ı hatırlamayışımıza, paslanan vicdan ve pörsüyen ruhumuza, sevgiyi-kardeşliği-dindaşlığı unutmuşluğumuza, nasihat dinlemeyişimize, "ben"merkezli hayatımıza, bütün bunlara rağmen TÖVBE kapısını çalmayışımıza; her haliyle ALDANIŞIMIZA oturup ağlayalım...
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.