İki yüzlü , çıkarcı , mevki budalası insanların , bir şey olabilmek - bir yerlere varabilmek için yaptıkları yalakalıklardan sıkılmış, kendini ne bu dünyaya ne de kendi bedenine ait hisseden bir adam. Kendine yarattığı yeraltı medeniyetinde , toplumdan izole olmanın yarattığı yalnızlık ve derinliğin etkisiyle iyiden iyiye hassaslaşan, camdan yapılmış kırılgan ruhuyla insanlar arasında acı çeken , o adamın sessiz çığlıkları... “Beyler yemin ederim,her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır.Hem de gerçek,tam anlamıyla bir hastalık.” Statü olarak oldukca zayıf bir konumda olmasının yaninda , kendisine yarattığı dünyada mükemmel insan analizleri ve psikolojik tahliller yapan ama gercek dünyaya döndüğünde insanlarin gözünde bir haşare kadar bile değer görmediğini düşünen yazarın bu iki duygu arasına sıkışması... Bknz: ambivalans Kalabalıklara karıştığında tüm bedenin saran o korkunç sosyal fobiyi , değersizliği, gereksizliği ... her kaldırıma kendini vurduğunda göreceğiz... Ve ötekileştirmenin insan bedeninde yarattığı o korkunç tahribat... yapayalniz bir münzevi olmanin verdiği hissizlikle, kendini dış dünyadan soyutlayan ama her defasında insanın sosyal bir varlık olduğu, spinoza’nın da dediği gibi “ insanın şifası insandır” mottosundan ilham alarak... yine kendini insanlarin içine atan ve her defasında örselenen, bir haşere gibi görmezden gelinen bir adam.... Tek ve ebedi kurtuluş oradaydı...yalnızlıkta . Tıpkı cemil meriç’in söylediği gibi; “insanlar kırıcıydı , kitaplara kaçtım” gibi yalın ve sade... ve güneş battığında yeniden kendine yarattığı hayali dünyasina yani yeraltina dönüp, kibirli ve aşagılık insanlarin içinden sıyrılacaktı... Teşekkürler edebiyatın altın kalemi dostoyevski...

Yeraltından NotlarFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020128,4bin okunma

·

72 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sinan