Kevser S.: "Eksik Bir İntihar!": Eksik Bir İntihar! Merhaba, ben Özgür. Beş yıl önce annem ben ve ikiz kardeşimi dünyaya getirdi. İkimizi de çok seviyorlar. Bir eksik olduğu için bende, sevgilerini biraz daha artırıp onu tamamlamaya çalışıyorlar ya da... Acıyorlar mı? Bana her baktıklarında hissediyorum ve öyle sanıyorum ki engelli bir çocuğun ailesi olmak biraz acı... Ama bunun sadece bir sanrıdan...

Merhaba, ben Özgür. Beş yıl önce annem ben ve ikiz kardeşimi dünyaya getirdi. İkimizi de çok seviyorlar. Bir eksik olduğu için bende, sevgilerini biraz daha artırıp onu tamamlamaya çalışıyorlar ya da... Acıyorlar mı? Bana her baktıklarında hissediyorum ve öyle sanıyorum ki engelli bir çocuğun ailesi olmak biraz acı... Ama bunun sadece bir sanrıdan ibaret olduğunu söylemem gerekiyor. . . . Merhaba, ben Özgür. 7 yaşımdayım ve bu gün ilk okula başladım. Herkes çok heyecanlı, bende artı bir duygu daha var tabi... Sınıfta herkes koluma bakıyor. Bende istemezdim elbette böyle olmasını. Çocukluk işte, arada dalga geçiliyordu. Öyle sanıyorum ki bir gün herkes yaptığına utanacak... Ama bunun sadece bir sanrıdan ibaret olduğunu söylemem gerekiyor. . . . Merhaba, ben Özgür. 14 yaşımdayım ve bugün liseye başladım. Herkes çok heyecanlı, bende artı iki duygu daha var tabi... Yine herkes koluma bakıyor. İnciniyorum. Bazen öyle bir bakıyorlar ki gidip " ne var ne? neye bakıyorsunuz? insanım insan bende!" diye bağırasım geliyor. Öyle sanıyorum ki bir gün beni anlayacaklar... Ama bunun sadece bir sanrıdan ibaret olduğunu söylemem gerekiyor. . . . Merhaba, ben Özgür. 21 yaşındayım ve deliler gibi aşığım. Üniversitede tanıştım onunla. Hayatımın en mutlu günlerini yaşıyorum diyebilirim, aşkın bize sunduğu o mükemmel huzur ve özgürlüğün içindeyim. Öyle sanıyorum ki o da benim gibi çünkü sakatlığımı görmüyor bile, evet aşk böyle bir şey. Kusurlarıyla, eksiklikleriyle, her şeyiyle bir insanı hayatının orta yerine koyduruyor... Ama bunun sadece bir sanrıdan ibaret olduğunu söylemem gerekiyor. . . . Merhaba, ben Özgür. 22 yaşındayım. Yaklaşık bir sene oldu, babam sizlere açıklayamayacağım bir sebepten hüküm giydi. İkizim, ben ve annem birlikte yaşıyoruz... Annem her anne gibi bir melek. Öyle sanıyorum ki aile kavramı bu iki insanla sınırlı benim için... Ama bunun sadece bir sanrıdan ibaret olduğunu söylemem gerekiyor. . . . Merhaba, ben Özgür. 23 yaşındayım. Size aşık olduğumu söylemiş miydim? O öyle güzeldiki benim gibi birini sevebileceğini asla düşünmüyordum. Ama öyle değilmiş. O farklı, mükemmeli aramıyor. Beni bu halimle bile seviyor. Bende ona deliler gibi aşığım ve öyle sanıyorum ki yakında onunla evleniriz... Ama bunun sadece bir sanrıdan ibaret olduğunu söylemem gerekiyor. . . . Merhaba, ben Özgür. 23 yaşındayım. Bugün çok kötü hissediyorum. İnsaların vicdanını yokluyorum, kendiminkini de... Bana seninle olmaz dedi dün gece. Sebebini sordum defalarca ama söylemedi. İyi değilim dedim inanmadı. Beş dakika sonra bir mesaj "neden istemediğimi duymak istiyor musun gerçekten? Söyliyim o zaman ben hayatımın geri kalanını sakat bir insanla geçirmek istemiyorum! Seni sevdiğimi sanmıştım ama bu sevgi senin beklediğin gibi bir sevgi değilmiş" dedi. Öyle sanıyordum ki beni gerçekten seviyor ve diğer insanlar gibi acıyarak bakmıyor... Ama bunun sadece bir sanrıdan. İbaret olduğunu söylemem gerekiyor. Merhaba, ben Özgür. Ve ben bu geceden itibaren vicdan yoksunu, engelli veya herhangi bir kusuru olan insanlara acıyarak bakan, zaman zaman onları insan yerine bile koymayan, bizim gibilere her anlamda eksik bir gözle bakan, asıl engelin kalpsizlik olduğunu bilmeyen, herkesin her anlamda mükemmel olması gerektiğini düşünen (ki bu düşünceden anlaşılır, onlar da mükemmel değiller)sözüyle gönlü bir olmayan insanlar yüzünden hep 23 yaşında kalacağım. Şuan çocukluğumdan beri hep korktuğum evimin çatısındayım. Buradan neden bu kadar korktuğumu şimdi anlıyorum. Az evvel çenemin altına yerleştirdiğim tabancanın sesi hala kulağımda. Yere düştüm bir anda. Kapıya doğru akan koyu kırmızı şey biraz sonra öleceğimin kanıtı. Ölüm ne kadar da kötü kokuyor! Gözlerimi kapatamıyorum. Acaba ne zaman bulurlar beni? Umarım annem görmez bu halimi... Kendinize sorun, engelli birine aşık olur muydunuz? Öyle sanıyorum ki ölmeme birçoğunuz sebep oldunuz. Yine öyle sanıyorum ki iyi insanlar hâlâ var ve bir gün beni kesinlikle anlayacaklar... Ama! bunların sadece bir sanrıdan ibaret olduğunu söylemem gerekiyor. Ve son merhaba, ben artık gerçekten Özgür'üm... 01.10.18 / Elazığ

··

152 görüntüleme

Esther. Sema

@rock_sema ·

13 Ekim 2018 13:28

Kelimelerin anlamını kaybettiği anlar vardır. Ne söylesek ne yazsak yetersiz kalır ya da yanlış anlaşılır. Bu "insanlar" var ya bu insanlar! Niye varlar? Niye varız ? Dünya çok güzeldi biz olmasaydık. Hayvanlardan daha hayvan biz olmasaydık... Güya düşünüyoruz aklımız var aman ne büyük artı (!) Bu kadar iğrenç başka bir canlı yok. Bu kadar rezil bencil kibirli bir yaratık. Evet çok büyük artı her şey var insanda maşallah (!) Başın sağolsun. İnsanlık dünyaya geldiğimiz ilk anda ölmüştü zaten bizim çoktan sağ olsun!