"Aydınlık, mert ve içi dışı bir olanlar -bunlardır bence en akıllı suskunlar: öyle derindir ki öyle derindir ki dipleri, en duru su bile onları ele veremez."
Su ve şeffaflık. Aydınlık, mertlik ve içi dışı bir olan insan da hem kendine hem de dışarıya karşı şeffaf olur. Yani Mevlana'nın sözünden "Olduğun gibi görün" kısmını gerçekleştirebilmiş olan kişilerin, içsel yolculuklarına övgüsel bir yaklaşım göstermiş, Nietzsche reyiz. Kendi güzelliği ve hazinesinin saflığı öyle yücelmiş ki, doğada içindeki her şeyi görünür kılan duru su bile ortaya çıkaramayacak kadar farklılaşmış. Buradaki övgü de tam olarak burada bence. Çünkü insanın içindeki pislik ve kötülüğe rağmen kendisini bu şekilde saflığa getirebilmişse, ondan daha iyisi bulunabilir mi?