başkaları söylemekten vazgeçtiğinde
bildim, yetişemeyecektim hiçbir zaman onlara
öyleyse ne işim vardı aralarında?
bir bildiği vardır elbet allah'ın, amenna
benim yok!
kırlarınızdan, masalarınızdan ve yalanlarınızdan
sıkılıp her eve dönmek istediğimde
tokat gibi vurdu yüzüme gerçek
her yer deplasmanken bana
ev nere?
ellerimle alçı çekerken içime
parkta soyut kuşları kutu birayla sularken
yoktunuz hiçbiriniz
şimdi bu kalabalık
niye
eve dönmek istiyorum
ev yok!
niye?
oysa bir zamanlar herkes kadar güzeldim
evim diye girerdim kovulduğum her yere
kimin ahını aldıysam n'olur çıksın ortaya
alsın omuzlarımdan bu ağrımak yükünü
anladım, mümkün değil başka türlü eve dönmek
bir azatlık canım kaldı söyleyin
helal etsin hakkını.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.