Mir'at-ı Cünun: "TUTUNAMAYANLAR kimlerdir": TUTUNAMAYANLAR kimlerdir 28 yaşındaydı... “Tabancayı aldı ve ateş etti.” Selim... Selim Işık... Hayatın cılız gölgesi... Silinmeye yüz tutmuş... Mütereddit... Şövalye romanları okuya okuya kendini Don Kişot sanan zırhı paslanmış bir kahraman......

28 yaşındaydı... “Tabancayı aldı ve ateş etti.” Selim... Selim Işık... Hayatın cılız gölgesi... Silinmeye yüz tutmuş... Mütereddit... Şövalye romanları okuya okuya kendini Don Kişot sanan zırhı paslanmış bir kahraman... Tutunamayan... Kitaplarda yaşayan hezeyan... İnsanların aldattığı... Yorduğu... Yaşamayı kimsenin öğretmediği Selim... Turgut’un kalp ağrısı... Vicdanı susmayan deli... 28 yaşındaydı... “Tabancayı aldı ve ateş etti.” Hayatı boyunca dinlenmedi... Akıl edemedi... Cesaret edemedi... Suçlu hissetti... Istırap çekti... Korktu... Endişe etti... Tedahülden kalkan para gibi... Terk edilmiş virane gibi... Arkasından taşlanan ve kuyruğunu bacaklarının arasına kıstırıp inleyerek kaçan bir köpek gibi hayattan gitti... Hayatını sağa sola dağıttı... Ciğerini itler yedi... Soluğu kesildi... Geveze, bütün hayatı boyunca susmadan konuştu ve tek bir söz çıkarabildi ortaya ... Çoğul bir kelime... Tutunamayanlar... Kapalı kapıların ardında kilitli bırakılan buhranlı genç... Ölümü bekliyor... Ölmeye yatıyor... Ölümü planlıyor... 28 yaşındaydı... Yaşamaktan yorulmuş... Herkes sorumlu ölümünden... Sen de sorumlusun... Ben de... Tutunamayan herkesten, herkes sorumlu... Biraz ilgi... Biraz şefkat... Biraz merhamet... Biraz sevgi... .................... Turgut Özben : Unutamayan... Ve tutunamayan... Unutulmayı ölümden beter sayan... Eski bir albümün soluk resmi... Selim’in ölerek yalnız bıraktığı Turgut... “ Beni de al Selim.” diye sızlıyor içi... “Ölmekle bana haksızlık ettin.” Kimdir TUTUNAMAYANLAR? Kaybedenler... Kazanıp yine kaybedenler... Kazanmaya çalışırken hırpalananlar... Anlaşılmayanlar... ................. Bu kitap: Mustarip bir ruhun iç çekişlerinin romanıdır... Sevilmek ve özlenmek için yaygara koparan küçük bir çocuğun küsüp oyundan çıkmasının romanıdır... Hepimizin içinde bir “tutunamayan” var... Trajediyi ve mizahı iç içe kullanan bu dahi Oğuz Atay 70’li yıllarda milenyum çağının buhranlarını postmodernin zirvesinde insan ruhunun mahzenlerine hapsediyor. Varoluşçuluğu nabızlarda hissetmek mümkün... Bilinç akışına can ve ses veren Olric Türk edebiyatının sevimli hayali kahramanı... ...............,., Bu kitap: Bir intiharın değil tutunamayanların katillerinin arandığı bir CİNAYET romanıdır... Katil kim? Aynaya bakalım ... Giderek yalnızlaşıyoruz... Yalnız... Çaresiz... Ve umutsuz... Ve dayanaksız... Aldatılarak... Yoksun... TUTUNAMADAN...

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mir'at-ı Cünun