Nasreddin Hoca, bir gün kasabaya giderken,
Küçük oğlu tutturmuş: "Geleceğim, diye ben!"
Karakaçana binmiş, sevinç içinde oğlan,
Hoca da arkasında, yola koyulmuş yayan.
Yolda biri: "Ne kötü günlere kaldık!" demiş,
"Babası yürüyor da, oğlu eşeğe binmiş."
Hoca, kendisi binmiş indirip çocuğunu,
Fakat biraz ötede, biri görünce bunu.
Demiş: "Ne kalpsiz adam, çocuğu yürütüyor,
Kendi eşek sırtında, bak göbek büyütüyor!"
Hoca, bu sefer almış terkisine çocuğu,
Bir yolcu duralamış, demiş: "Hainliktir bu!"
İki kişi biner mi hiç eşeğin üstüne?"
Hoca, çocuğu ile aşağı inmiş yine.
Önlerinde eşekle devam etmişler yola,
Yine biri der: "Boş eşek, siz yayan hayrola?"
İnsanlara şaşıran, Hoca içinden geçirmiş;
"Her geçenin sözünü dinlersek eğer, demiş,
Eşeği sırtlayalım, biz oğlumla beraber,
Yok yapacak başka iş, bitsin artık bu keder."