Uzun zaman sonra ilk defa bir kitabı elimden bıraktığımda ruhumun acı duyduğunu hissettim. Çocukluğa özlem, geriye dönüş, toplumsal eleştiri... Hepsi bir tarafta kaldı. Hissettiğim, yüreğimi yakan tek şey acı hissi oldu.
Evet, hepimizin sembolize ettiği bir vatanı vardır elbette. Kimisi için hakikaten içerisinde yaşadığı ülkesi vatanıdır, kimisi için yaşadığı küçücük bir evi kimileri içinse sevdiği. Peki çocukların kendi dünyalarında var ettiği ve büyük önem gösterdiği vatanları neresidir? Bu soruya cevabım kesinlikle uğruna mücadele edebilecek kadar değer verdikleri oyunları ve güçlü hayalleridir.
Bu kitabı okumak, sadece çocukluk anılarımıza değil geleceğimize karşı da bambaşka bir bakış açısı kazandıracaktır.