- - Aslında dün farklı bir yazı hazirlamiştım ama. Fikrim degişti.. Bu yazı daha cok hoşuma gitti bunu uygun buldum .. - -
Bazen bir söyleşi okursunuz, veyahutta radyo da televizyon'un ummadık yerindedinlerisiniz; yazan, çizen, sekil-veren, toprağı sanat yapan insanlar vardır...
Bir çok şeyi söylerler, bazılarının hayat felsefesi farklıdır; bakışı, duruşu, konuşması, giyimi vs...
Lakin; bir tek şey aynıdır. "Bu benim hayatım,"ve sonra sözcüklere devam eder. "Ben kendimi yazilarda/resimlerde/heykelde/zanaatta buldum" der.
Ben şunu düşünürdüm. Çoğu insan hep bir klişe söz bulmuş, "Bu benim hayatım - ben bu uğraşla kendimi buldum."
Ne kadar haklı bir söz ve asla "söz" olsun diye değil. Gerçekten de hayatını adadığı iki kelam, iki nakarat yazı ile buluyor insan kendini (benim için yazı)
Güzel şeyleri ortaya çıkartmak, insanlara bunu okutmak... bazen eleştiri bazen güzel temeniler almak o kadar hoş ki...
hani ego meselesi değil bu! Farklı bir duygu, mutluluk... başatabilmek ve savaşa devam etmek... onca olumsuzluklara rağmen, tebessüm de kalabilmek... çok değerli oluyor bazı yaşanmişlıklar.
İçınde hüzün de olsa böyle, neşe de olsa...
Ben yazmayı çok sevdim. Mart'tan bu yana sizlere elimden geldigince, dilim döndüğü kadariyla nacize, bir takım yazılar paylaştım...
Okuyan, destek-veren, yol-gösteren herkese çok teşekkür ederim.
"Rabbim huzur, mutluluk, sağlık nasip etsin,"
Sevgi ve saygı ile kalın...