İnsan doğar ve bu bir cinayettir!
İnsan ölür ve bu o cinayetin anlaşılmasıdır!
Yaşarken bu cinayeti anlayana ne mutlu
Bize düşen yaşamak değil,ölüm denilen memuriyeti layıkıyla yerine getirmektir.
Doğarak oluşunu yitiren insan,ölümde yok oluşun yerini alır.
Bu yüzden ‘benliği olan yokluğun içinde kaskatı kesilerek orada kıpırtısızca durur.’
Bu yüzdendir ki yokluk, ölümün kendini hatırlayamayışının ta kendisidir!..
…
İçimde bir ölü terliyor!
İçimde kıpırdanıp kendi kabrini arıyor!