Ben de dahil sevgili on üç okuyucu, Sizlere öncelikle çok kırgınım. Yahu Atilla Atalay'ı okumuşuz hiçbirimiz de gelip şuraya bir alıntı yapayım, bir inceleme ekleyeyim diye hiç düşünmemiş. Bomboş kalmış cağnım kısım. Bir kere bize ayıp ayıp. (Öhöm öhöm. Sanki biraz ağır oldu gibi. Yok yok hak ettik biz bunu.) Öncelikle size yazarı takdim edeyim. Atilla Atalay. Belki birçoğunuz ilk defa duyacak bu ismi. Kendisi Sıdıka'nın yaratıcısı. Heh! Şimdi Sıdıka deyince ışıklar yandı tabii herkeste. "Vaaay canına o bildiğimiz Sıdıka mı?" dediğinizi duyar gibiyim. Evet evet o bildiğiniz Sıdıka. Atilla Atalay bir dönem Türk mizahına yön veren en önemli isimlerden birisidir. Ki benim için Umut Sarıkaya ile beraber hâlâ da öyle. Ama değeri pek bilinmeyenlerden. Hayaller Kahyası ise gerçekten çok sevdiğim ve ara ara elime alıp okuduğum bir kitap. İçinde 6 adet sıcacık öykü barındırmakta. Bana eskiden her bayram muhakkak gidilen evlerde harçlık veren akrabaları ziyaret etmek gibi hissettirir. Gerçi artık harçlık da pek gelmiyor bayramları. Zaten kimse de bulunmuyor evde. Herkes tatile kaçıyor. ( Burada giderek sitemin dozunu arttırmaya başladım o yüzden hemen topuk topuk...) Efenim şimdi o kadar bahsetmiş bulunduk. Hadi bir de birkaç altını çizdiğin yerleri ekle de görelim bakalım diyorsunuz. Pekala şimdi gelelim altını bir güzel çizdiğim kısımlara. "Gözümün önünden bir sürü bakış geçti. En mavisinde takılıp kaldım. Benimkisi oydu herhalde. Henüz küçüktüm, öyle bakan birileri daha bulunur sanmıştım. Hesapta büyümüş halim küçüklüğüme kızdı. Her tarafı kaybolsa, defterimin yalnızca o sayfası kalsın istedim." ...Ben onu alıp baharlara kaçmayı düşlüyorum. Muhtemelen, kendi kendime; gelin güvey, duvak papyon hatta konfeti oluyorum. Olmayacak biliyorum. Bu ara hayatın her tarafında ne kadar çok şey olmadı, ona üzülüyorum... ...Sonra anlatılmaz bir keyifle, yatağın derinliklerine gömülüp yıllardır minübüslerde, trenlerde, dergilerde bitiştirdiğim sandalyelerde, yarım kalan uykularımı ödeştirmek üzere, derin bir uykuya daldım.... ...Bir lazerli fenerin bile 44 türlü başlığı olup numarası varken hayatın ki kimbilir kaç tane? Her zaman keder olmaz öyle. Love, şu bu falan da sıkar hayat insanın üstüne... ..Ben seni kaç tane seviyorum biliyor musun? Üç tane, beş tane falan değil, sekiz tane... Ama yatık sekiz." Doğruldu. "Biliyorsun değil mi yatık sekizi." Parmağıyla havaya sonsuzluk işareti çiziyor. Eee çok da kültürlüyüm bir taraftan. Kantor dizisinde her bir aralık sonsuz küçük parçaya bölünebilir. Dolayısıyla sonsuza ıraksar. Bizim zamanımızda şairlerden alıntı yapılıyordu dedi, matematikçilerden değil....

Hayaller KâhyasıAtilla Atalay · İletişim Yayıncılık · 200650 okunma

·

39 görüntüleme

Fuat Can

@futca ·

02 Kasım 2018 17:18

Bittabi ki. Elindekileri bir erit de önce sonra hemen kitabı vereyim de başlayalım. 😀

2 sonraki yanıtı göster

Bu yorum görüntülenemiyor

Merve

@Littlebee ·

22 Aralık 2020 15:14

benden daha bi fan var mı acıbaaaa :)

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.