Küçükken de böyleydim, hala da öyleyim. İnandığım, beğendiğim şeye kapılmaya bayılıyorum. Diğer her şeyi küçümsüyorum ve beğenmiyorum. İlgilenmiyorum bile hatta. Bir şeye tutuluyorum ve onda kayboluyorum. Kafayı ona takıyorsam eğer kafam hep onda kalıyor. Belki fırsatları kaçırıyorum ve zamanımı yanlış şeyin üzerindeyken harcıyorum. Belki hepsi bir hayal, bir umut ya da aptal bir düş, biliyorum. Ama bunu umursamıyorum. Her yiğidin bir yoğurt yeyişi varsa eğer, ben de yoğurdumu işte böyle yiyorum! Ben buyum ve bunlar benim doğrularım. Belki normal bir ilişkim olmayacak, hem kaç insanın normalki ilişkisi? Belki muhteşem bir evlilik yapamayacağım, fakat hangi evlilik gerçekten muhteşemki çevremizde? Hem olsa bile benim umurumda değil çünkü ben buyum. Özüm bu, yapım bu. Kendimi böyle kabul ediyorum.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.