Faruk Duman'ın yeni kitabı Sus Barbatus bugünlerde yayımlanacak. Sus Barbatus nasıl bir isim ki, diye düşünüp arama yaptığımda karşıma bir hayvanın latince ismi çıktı. Demek ki değişen bir şey yoktu: bizler yine orada olacaktık, orada, yani ormanda,. Sakallı yaban domuzu olan sus barbatus, cem kalender'in yazdığına göre, büyük bir roman. Oysa bir hikâye kitabı bekliyordum ben Faruk Duman'dan. "Güzel ölebilmek" için. Kedi'çin Masallar kitabı aslında bir toplama öykü kitabı. Duman'ın Keder Atlısı, Av Dönüşleri ve Nar Kitabı adlı eserlerinden alınan bu öyküler kitapta hakikaten yazarın meramını, dilini, ışık ışık ve bütün insan ve hayvanlarıyla ormanı anlatan, ilk ve son öyküsünde afallatıcı bir zirveye çıkan eserler bir yandan da. Faruk Duman'ın dili söylemeye, anlatmaya, akmaya ama kesik kesik akmaya; anlatılandan çok anlatmanın mesele olduğu ve okurken dilin kendine özgülüğünü fark etmeden duramayacağınız; virgüllerle, kesintilerle, sıçramalarla, söyleyiş ve anlatıştaki sıradışılıklarla size ısrarla farkettirilen bir üslûbun tadını doya doya çıkaracağınız bir edebiyat güzelliği. Keşke bu kitabı sahilde okuyabilseydim, ama loş ışıkta, çayım yanımda, biraz da üşüyerek. Ya da köydeki köhne evimizde, bir yanımız ormana yakın. Kitabın kapağındaki ele dikkatle bakınca, ki ben ilk öyküyü okuyana dek bakmamıştım, baş parmağın eksik olduğunu görüyoruz. Kitapta kesik organlar, parmaklar; geyikler, avcılar, ata dönüşen babalar; kurtlar ve elbette kediler var. Eğer ne anlatıldığını anlamak amacıyla okuyacaksanız, hayır, Faruk Duman'ı bu dil ormanına orada dilin kıvraklığına, akışına, teklemesine, hayal edip yaratmasına, var edip yok etmesine tanık olmak ve bütün bunlardan haz ve tad almak için girmelisiniz, anlamaktan ziyade hissetmek, kâh anlayarak, kâh anlamayarak, ama mutlaka hissederek dinlemek için girmelisiniz. En azından benim yapabildiğim bu. Bu ormanın kaptığı baş parmağı ağzında taşıyan kedi ya da türünün son örneği olarak ormanda karşılaştığı insanlara şefkat gösteren bir pars ya da hain, zalim avcıların kurşunlarıyla ölen hayvanlar olduğu, insanların bir tavuskuşuna dönüşebildiği, ya da insanların insan, hayvanların hayvan olarak kalabildiği, kimi zaman kekeme kimi zaman bir dere gibi, bir akarsu gibi akıp giden bir dil olduğunu söylemek gerek. Keşke gerçekten anlayabilsem, gerçekten kavrayabilsem yazarın kalemini. Bu zor görünüyor. Ama bu edebiyat tadı, bu edebiyat lezzetinin hakikiliği konusunda yanılmadığımı kesinlikle biliyorum.

Kedi'çin MasallarFaruk Duman · Notos Kitap Yayınevi · 201017 okunma

·

77 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cem