Gülünç Olan Bizleriz
Nasreddin Hoca kadılık yapıyordu. Kadının birisi oğluyla beraber makamına gelerek, oğlunun aşırı derecede şeker tutkunu olduğundan şikayet etti. Hocadan oğluna sürekli şeker yemekten vazgeçmesini söylemesini istedi. Nasreddin Hoca bilgece başını salladı ve şimdi gidip iki hafta sonra gelmelerini istedi. İki hafta sonra geldiklerinde, çocuğa; "oğlum bundan böyle şeker yemeyi bırakacaksın" dedi.
Anne sordu; "Neden bizi iki haftadır beklettin? Bunu ilk geldiğimde söyleyemez miydin?".
“İlk önce” dedi Nasreddin Hoca, "benim şeker yemeyi bırakmam gerekiyordu.”
Batı’da, öğrendiğimizi yaşamaksızın öğrenmeye ve konuşmaya
o kadar alışmışız ki, bu öykü bize mizah gibi geliyor. Aslında gülünç olan bizleriz.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.