Taedium Vitae
havada asılı kalmış çığlık
zaman geri dönmeyeceğine o kadar inandırdı ki
asla bakamadı arkasına.
o kadar hızlıydı ki solukları
derin bir iç çekemeden
sessizlik oldu
bana ait olmayan harflerle
adımı yazdılar
mezar taşına kazır gibi.
ölümün sonsuzluğu bile yok edildi
cesedimi bir saksıya gömdüler.
şimdi
evin güneş alan bir köşesinde
yeşermemi bekliyorlar
birkaç yaprak daha yolmak için..
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.