Ellerimiz ne güzeldi ikindi vakitlerinde
Bir olduğunda iki el biz olduğunda
Ve tuttuğunda umudu bütünleşerek
Bir ayağı kırık sandalye gibi şimdi düşlerimiz
Gülüyorken arkamızda bıraktığımız virgüllerle
Noktalayamadığımız yarım cümlelerde
Yoruluyoruz eksik aksak aksanımızla
Bir bakıyoruz ki baktığımız yerde yokuz
O yol hiç yürünmemiş sanki birlikte
Gülüşlerimiz başka başka yüzlerde.
Selçuk Aydın / Ekim 2017