Ahmet Arif’in orijinal ismi olarak “Dört Yanım Puşt Zulası” düşündüğü ancak sonra vazgeçtiği, başkaldırı ruhuyla yazdığı şiirlerinin derlemesi olan kitapta ; Arif için söylenecek çok söz var . Ancak Cemal Süreya’nın tüm bu sözleri bir araya getirerek kendi biçimiyle en güzel şekilde anlattığı fikrindeyim. Ortak çizgide giden Nazım Hikmet ve Ahmed Arif arasındaki ayrımın ; Nazım’ın şehirler şairiyken Ahmed Arif’in dağları söylemesi olduğunu belirttikten sonra söze şöyle devam ediyor “ Her şairin konuşma tarzıyla şiiri arasında bir yakınlık, bir benzerlik vardır muhakkak ama konuşmasıyla şiiri arasında bu kadar özdeşlik bulunan bir şaire ilk kez Ahmet Arif’te rastlıyorum.Onun şiiri konuşmasından alınmış herhangi bir parça gibidir ; konuşması ise şiirin her yöne olan bir devamı gibi “ ( Papirüs, Ocak 1969) Hepimizin içinde bulunan “özgürlük” temasını cesaret ve yiğitlikle harmanlayan Arif özgürlüğün hasretini, bu hasretle “eskiyen prangalarını” , “Dışarıda gürül gürül akan dünya” ya olan özlemini aktarırken, okuyanın gönül teline dokunuyor,yüreğine işliyor. İnsan onun şiirlerini okurken ; günlük hayatın bu denli esareti altında hepimizin içinde bir hasret ve eskittiğimiz bir “pranga” yok mu diye sormadan edemiyor. **** Kitabı ; Ahmed Arif’in vakitsiz vefatıyla tam olarak bir araya getirilemeyen ancak çeşitli söyleşiler ve dost meclislerinde okuduğu şiirlerden oluşan (önceden ayrı bir kitap olan) “Yurdum Benim Şah Damarım” isimli ek bir bölüm ve dönem aydınlarının Arif hakkında yazdığı şiirler , anıları ve onun poetikası hakkındaki düşüncelerini aktardıkları yazıları bulundurması açısından , ayrıca başarılı bulduğumu belirtmeliyim.

Hasretinden Prangalar EskittimAhmed Arif · Metis Yayınları · 201739,8bin okunma

·

26 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

.Berceste.