Yazarın anlatımına aşık oldum desem yeridir. Uzun uzadıya betimlemeler hep sıkıcı gelirdi bana. Haydar Karataş' i okuyana kadar. Her cümle şaheser. Konusu zaten çok güzel. Kitabın sonunda önce bir şok sonra bir yürek sızısı. Öğrenemedik insanı olduğu gibi kabullenip sevmeyi tarihten bu yana. Yüreğiyle yazmak böyle oluyor sanırım. Harika bir Türkçe . Ellerine sağlık . Muhteşem bir kitap
