ŞÖVALYE: Bilgi istiyorum, inanç değil, varsayımlar değil, bilgi. Tanrı, elini bana doğru uzatsın, kendini açığa vurup benimle konuşsun istiyorum.
ÖLÜM: Ama sessiz durur o.
ŞÖVALYE: Karanlıkta ona doğru haykırıyorum, ama sanki. hiç kimse yok orda.
ÖLÜM: Hiç kimse yok belki de.
ŞÖVALYE: Yaşamak iğrenç bir yılgı öyleyse.
Kimse ölümün karşısında, her şeyin
bir hiç olduğunu bile bile yaşıyamaz.
Ö L Ü M : İnsanların çoğu Ölüm, ya da yaşamanın boşluğu üstüne kafa yormaz ki.
ŞÖVALYE: Ama bir gün yaşamanın o son ânına varıp, karanlığa doğru bakmak zorunda kalacaklar.
Ö L Ü M : O gün geldiğinde...
ŞÖVALYE: Korku içindeyken, bir görüntü
yaratırız, sonra Tanrı deriz o görüntüye.
Sayfa 34 - Bilgi Yayınevi 1.Basım Haziran 1966