Tek bildiği kendinin de bir insan olduğuydu. Yaşıyor olmak hayli önemli bir şeydi. Kendisi bir dünyaydı. Bunun yolda yanından geçen insanlar için de eşit derecede doğru olduğunu hissediyordu. Böylesi mahlukatı yok etme gücünü kim, kimden almış olabilirdi? Kim onların kanını akıtmak isteyebilirdi? Ölümlerin mutluluk ve barış getirebileceği fikrine boyun eğmek ona kasti ve korkunç bir delilik gibi geliyordu; siyahla beyazı karıştırınca ortay kurbağa çıkacağına, üçle dördü toplayınca sonucun kemik olacağına inanmak gibiydi bu.
Sayfa 28Kitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.